Goed nieuws vorige week van het EOKM. Het meldpunt Kinderporno kon melden, vanuit de halfjaarcijfers, dat het aantal meldingen van CSAM (child sexual abuse material) met maar liefst 93% gedaald is ten opzichte van het eerste halfjaar van 2021.
Dat is natuurlijk prachtig nieuws. 93% is een hele sterke daling, en daar moeten we allemaal heel blij mee zijn. Als hosters weten we dat het niet realistisch is om naar nul te gaan. Je hebt per definitie geen controle over wat mensen op hun site zetten. Belangrijker is de snelheid waarmee een hoster reageert op het moment dat er een melding binnenkomt.
Maar dat de daling zo sterk is betekent wel dat een aantal sites uit de lucht gehaald zijn. Of in ieder geval niet meer in Nederland gehost worden.
Want daar zit de angel. Het EOKM meldt, heel kort door de bocht, dat de daling te maken heeft met een hardere aanpak van de hostingsector door het ministerie van Justitie en Veiligheid . Door “een samenwerking tussen internetbedrijven, het EOKM en het ministerie van Justitie en Veiligheid, is de druk op hosters toegenomen”. Alsof de hosters niet onder die internetbedrijven vallen, en alsof de sector niet al vele jaren nauw samenwerkt met o.a. het EOKM en het ministerie om de “bad hosters” aan te pakken.
Tweakers refereert in hun berichtgeving naar het onderzoek dat V&J in 2020 heeft gepubliceerd waarin blijkt dat 93% van de meldingen van kinderporno vanuit één enkele provider kwam . En 96% van twee hosters. Dus niks “druk op de hosters”, die ene provider heeft afscheid genomen van de slechte klanten (een handje vol, het ging om een kleine hoeveelheid klanten waar deze ellende zich vooral concentreerde) waardoor het aantal meldingen met precies dezelfde 93% is gedaald.
Het is jammer dat het EOKM met wie we als brancheorganisatie, maar ook als individuele bedrijven, al jaren samenwerken, ons als sector hier in een slecht daglicht plaatst.
Het tweede vraagstuk dat toch wel aandacht verdient als je naar dit bericht kijkt: is dat CSAM-materiaal dan ook verdwenen van het internet? Helaas niet is het antwoord.
De klanten die door deze hoster zijn weggestuurd hebben hun sites ondergebracht bij een hostingbedrijf in Moldavië, waar geen meldpunt is en dus ook geen meldingen geregistreerd worden. Het materiaal is nog steeds bereikbaar, en het blijft langer staan.
Puur vanuit een Nederlands perspectief kun je dat als winst zien: er komen geen meldingen meer binnen bij het Nederlandse meldpunt. Of bij een ander meldpunt want Moldavië heeft geen enkele registratie van CSAM.
Maar is het internet hiermee veiliger geworden? Gaat dit leiden tot minder kindermisbruik? Is het beschermen van de kinderen niet het doel waar we uiteindelijk naar moeten streven? Als sector en als samenleving? Dit alles toont de noodzaak aan van internationale samenwerking, tussen instanties die CSAM bestrijden, bedrijven die hier zeer zeker tegen willen strijden, brancheorganisaties en overheden. En daarbij is elkaar de zwarte piet toespelen niet de meest constructieve houding.
